Wanneer ik een kind op mijn praktijk krijg (Kinder Hypnotherapie), is het meestal de ouder(s) die aangeven dat er een probleem is. Een kind kan dit beamen, maar het is zeker niet de eerste keer dat het kind zelf geen enkel probleem ziet. Het ervaart misschien dat de dingen niet prettig verlopen, of het ervaart misschien wel degelijk problemen maar ziet niet wat hij of zij dan aan zichzelf zou moeten veranderen.
En hoe logisch is dat? Want dat is wel wat we best vaak als ouder (inclusief ik) onze kinderen aangeven wanneer er een probleem is. Een kind wordt vaak aan het werk gezet, die moet allerlei veranderingen gaan aanbrengen. Soms wordt er hulp ingeschakeld en wederom gaan we aan de slag met het oplossen van wat er allemaal mis kan zijn bij het kind zelf.
Maar is dit ook echt altijd de eerste stap die je zou moeten zetten? Ik ben van mening dat je dan de allerbelangrijkste stap overslaat die misschien wel meteen de allergrootste verandering teweeg kan brengen.
Opmerkelijk Wanneer je als ouder wéét dat er iets niet klopt in de relatie met je kind, of in zijn of haar gedrag zou dit zomaar te maken kunnen hebben met een hechtingsprobleem die kan eventueel zijn ontstaan rondom, tijdens de zwangerschap en/of geboorte. | ||
Ik ga zelden tot nooit aan de slag met een kind zonder eerst (minimaal) één sessie te hebben gehad met alleen een moeder of vader. En het is zo opmerkelijk om dan te zien, vooral voor de ouders, dat er meteen veranderingen op te merken zijn bij het kind!
Het Simpson Protocol Kinderprogramma waar ik mee werk geeft hier de mogelijkheid toe.
Ik heb het ook steeds over een ouder. Mijn voorkeur zal zeker uitgaan naar de moeder, die daadwerkelijk zwanger is geweest en bevallen is maar ik heb ook gewerkt met kinderen die geadopteerd zijn of waar alleen een vader aanwezig is in het gezin. Dit vormde geen enkel probleem en de resultaten waren ook in deze situaties supermooi. Het Simpson Protocol Kinderprogramma waar ik mee werk geeft de mogelijkheid hiertoe.
Schuldgevoelens
Maar toch ook wel erg belangrijk om te beseffen dat de hechtingssessies misschien wel het moeilijkste gedeelte in het werken met kinderen is, want de meeste ouders voelen zich veelal persoonlijk aangesproken en kruipen in een stukje schuldgevoel wanneer ik aangeef dat er zeker sprake kan zijn van een hechtingsprobleem.
Het woord hechtingsproblematiek doet namelijk vaak denken aan dat jij niet een goede ouder bent want er is een probleem met de band tussen jou en je kind. Hechtingsproblemen hebben niets te maken met dat ouders iets verkeerds hebben gedaan. Denk maar eens aan serieuze financiële problemen binnen een gezin rondom een zwangerschap. Of zorgen om een dierbare die ernstig ziek is. Je kunt het zo gek niet bedenken waar je misschien zelf als ouder doorheen bent gegaan tijdens bijvoorbeeld de zwangerschapsperiode.
Zoals ik dus al aangeef, en dit ook echt extra wil benadrukken, hechtingsproblematiek wil zeker niet zeggen dat jij als ouder geen goede band hebt met je kind.
Een hechtingssessie kan onvoorstelbaar wonderbaarlijk zijn. Zelfs komt het voor dat zelfs lichamelijke klachten bij het kind kunnen afnemen en/of verdwijnen. Een mooi voorbeeld waar uitgebreid onderzoek naar is gedaan is jeugdastma, in ongeveer 65% van de gevallen was er verbetering of verdween de jeugdastma. Zo ook met klachten als chronische hoofdpijnklachten, prikkelbare darm, stotteren, fobieën, faalangst en nog zoveel meer worden zeer goede resultaten behaald.
Een hechtingssessie kan onvoorstelbaar wonderbaarlijk zijn. En dat alleen door te werken met een ouder d.m.v. hechtingsessies!
Bronnen: Dr. Antonio Madrid, PHD, Psychologist en Ran D. Anbar, professor of pediatrics at SUNY Upstate Medical University, New York
Disclaimer: Lua Galega geeft geen medisch advies en vervangt geen medische behandeling.
Uw ervaring op deze site wordt verbeterd door het gebruik van cookies.
