21-12-2023 | Marije Steur

Het was helder en klaar. Het was tijd dat ik echt ging luisteren naar mijn lijf. Naar wat mijn lijf nodig had om te herstellen. Niet doen alsof het er niet was. Het was zo klaar als een klontje dat ik rust moest gaan pakken. Dat mijn lijf weer echt energie wilde opbouwen. Dat het weer tot leven wilde komen. Ik had echter geen flauw benul hoe. Ik was van de aanpak. Flink bewegen en zorgen dat je in beweging blijft. De pijn in mijn lijf gaf alleen aan dat het rust wilde. En dat het wilde opladen.

Het was het moment dat ik de uitnodiging aanpakte om met mijn ademhaling aan de gang te gaan. Er werd een meting gedaan en daar ben ik me helemaal kapot van geschrokken. Een mooie wake-up call. Mijn hartslag in rust was veel te hoog en te snel. Dat betekende dat mijn lijf continu top sport aan het beoefenen was. Niet zo gek dat het op was. Het was het moment dat ik mijn ademhaling volledig omarmde. Dat ik dagelijks ging trainen. Het moment dat ik mezelf echt leerde kennen. Mijn lijf en de signalen die het afgaf. 

Wegduiken was geen optie meer. Wat ben ik blij dat ik aan de bak ging. Ik zit nu zo lekker in mijn vel, meer energie, slaap goed en heb nog energie over aan het eind van de dag. Het heeft de weg naar bewustzijn voor mij geopend. Bewust omgaan met mijn lijf, met mijn omgeving en het leven.