Wanhoop

Iemand met een verstandelijke beperking heeft beperkingen in communicatie, zelfverzorging, zelfstandig kunnen wonen, werk, sociale en/of relationele activiteiten. Objectief gezien leiden deze beperkingen vaak tot een mindere kwaliteit van leven op het gebied van huisvesting, inkomen, gezondheid en toegang tot werk, dit kan soms tot wanhoop lijden.

Dit gevoel kan ook bij de naaste ontstaan. Hoe gaan zij om met de beperkingen van hun geliefde, familielid.

Ieder mens, van jong tot oud, voelt zich weleens eenzaam. Momenten waarop je geen aansluiting voelt bij andere mensen, of je naar contact verlangt dat er niet is. 'Eenzaamheid hoort bij het leven. Eenzaamheid wordt problematisch als het chronisch wordt.

Een combinatie van lusteloosheid, wanhoop, uitzichtloosheid en gedachten aan zelf dood willen; ‘het leven heeft geen zin meer’ kan hierdoor ontstaan.

Er wordt mee bedoeld dat iemand zich mentaal en fysiek uitgeput voelt, zich vervreemd voelt van zijn omgeving en zich minder competent voelt. Dit kan wanhoop veroorzaken.

Veel trauma-overlevers hebben tijdens hun jeugd niet de kans gekregen een eigen identiteit te ontwikkelen, omdat de situatie daarvoor te onveilig was.

Wanhoop kan ook ontstaan direct nadat iemand een ernstige traumatische gebeurtenis heeft meegemaakt.

Chronische stress kan leiden tot snellere en hevigere reacties op angst. Dat werkt zo: de verbinding tussen het emotieregulerend systeem en het geheugen wordt sterker door de stress. Chronische stress veroorzaakt namelijk een verlies aan grijze massa en een teveel aan witte hersenstof. Deze combinatie kan schadelijk zijn voor ons rationele (verstandelijke) en emotionele systeem. Het kan zelfs angst, wanhoop- en stemmingsstoornissen in de hand werken.